Jednym z głównych problemów jest to, że prąd solenoidu przepływa przez ten sam przewodnik, który jest uziemiony dla chipa. Powinieneś uruchomić go osobno - to może być nawet lepsze niż po prostu rzucanie w niego dużej ilości miedzi na ślepo.

Możesz być w stanie uratować ten układ, odcinając ślad do źródła MOSFET i omijając go latającym przewodem i / lub dodając rezystor szeregowy do bramki MOSFET - co spowolni przełączanie tranzystora i zredukować ten stan przejściowy na ścieżce masy, kosztem odrobiny nagrzewania się podczas operacji przełączania. Spróbuj coś w rodzaju kilku K i zwiększ rezystor bocznikowy, jeśli to konieczne, aby utrzymać większość napędu bramki.

Dobre praktyki projektowania PCB. Spójrz na to najpierw: -

Istnieje 6 przykładów, w jaki sposób można podłączyć kondensatory odsprzęgające do pinów zasilania na mikro i zauważ, że wszystkie używają płytki drukowanej z płaszczyzną zasilania i płaszczyzną uziemienia.

OK, masz tylko płytę dwuwarstwową, a najważniejsza jest płyta uziemiająca i masz mnóstwo miejsca na PCB, żeby zrobić naprawdę całkiem efektywną płytkę. Nie oszczędzaj na tym. Prowadzenie torów zasilających na górze nie musi stanowić problemu, ale zrób wszystko, co w Twojej mocy, aby GP był maksymalnie pełny i upewnij się, że różne części obwodu, które mają wspólne zasilanie, nie przepuszczają dużych prądów w dół wspólnego zasilania ścieżki - gwiazdka skierowana z powrotem do akumulatora to dobra rzecz do rozważenia.

W rzeczywistości wiele projektów wymaga rozdzielonych płaszczyzn uziemienia, aby uniknąć przechodzenia dużego prądu (powiedzmy z silnika) przez wrażliwe elementy wejściowe wzmacniacza. Powszechna praktyka w dzisiejszych czasach.

Brak płaszczyzny uziemienia jest jak posiadanie wielu indywidualnych anten pętlowych na całej płytce drukowanej; niektóre zdolne do przesyłania energii i wszystkie zdolne do odbierania energii.

Jeśli używasz płaszczyzny uziemienia, "efektywny" obszar utworzonej anteny pętlowej jest określony przez grubość twojej płytki drukowanej.

Pozwoliłem sobie skopiować zdjęcie PCB i kolorowanie śladów naziemnych na niebiesko, a inne na czerwono: -

Wszystkie czerwone tory można poprowadzić na górze z tylko małe użycie dolnej warstwy w znacznie większym stopniu niż to, co masz. To uwalnia dolną warstwę i daje 95% pokrycia koloru niebieskiego.

Bez płaszczyzny uziemienia, bez nasadki obejścia, wygląda na to, że uzyskujesz oczekiwane rezultaty.

Biorąc pod uwagę zły projekt, który jest wyraźnie widoczny, domyślam się, że nie zainstalowałeś również diody flyback w poprzek elektromagnesu.

Rozwijanie tych wszystkich rzeczy jest bezcelowe, ponieważ są one naprawdę podstawowe i już dobrze opisane tutaj i w innych miejscach. Dodaj diodę flyback i nasadkę obejściową dla każdego pinu zasilania micro. To absolutne minimum niezbędne do naprawienia tego bałaganu.

Jeśli możesz użyć jednej warstwy głównie do uziemienia ze zworkami w niej tylko po to, aby routing działał na drugiej warstwie, byłoby dobrze. Nie wiem, dlaczego używasz wszystkich starożytnych części do otworów przelotowych, ale skoro tak, użyłbym górnej warstwy jako uziemienia i umieściłbym jak najwięcej połączeń na dolnej warstwie.

Dodano:

Inni wskazywali, że D1 to dioda flyback catch (jak powiedziałem wcześniej, nie patrzyłem i zgadywałem). To jeden problem w dół, ale nadal pozostawia dwa główne problemy: brak nasadki obejścia (lub zaślepek, potrzebujesz jednego na każdy pin zasilania) i złe uziemienie.

To również wskazuje, dlaczego musisz pokaż schemat . Nie możesz oczekiwać, że wolontariusze, do których szukasz przysługi, będą postępować zgodnie z planem, aby wywnioskować tor. Schemat mógłby również uwidocznić brak kondensatora odsprzęgającego i powinien pokazać, jakiego typu jest dioda D1.

Z drugiej strony uziemienie to problem z układem. Widzę, że w międzyczasie przerobiłeś układ, używając kombinacji części do montażu powierzchniowego i części przelotowych. W tym przypadku użyłbym dolnej warstwy jako płaszczyzny podłoża, w miarę możliwości. Umieść interkonekty na górnej warstwie, przechodząc tylko do dolnej warstwy, aby wykonać krótkie „zworki”, gdy nie można trasować w jednej płaszczyźnie. Staraj się, aby te skoczki były jak najkrótsze i oddalone od siebie. Metryka, do której należy dążyć, to zminimalizowanie maksymalnego wymiaru dowolnej wyspy na płaszczyźnie uziemienia. To nie tylko mówi ci, aby skoczki były krótkie, ale także nie zbijały ich razem.

Widzę, że w komentarzach do twojego pytania dostałeś kilka złych rad, które niestety zostały przegłosowane. Pod względem elektrycznym najlepsze są połączenia bezpośrednie bez żadnych zagięć. To, co pierwotnie miałeś między mikrokontrolerem a złączem klawiatury, było idealnie w porządku, w rzeczywistości nawet optymalne. Nie pozwól ludziom wmawiać, że powinno być inaczej z powodu błędnych i głupich, astetycznych powodów. Elektrony nie przejmują się tym, jak pięknie ty lub ktokolwiek inny myśli, że wygląda. Kiedy musisz robić zakręty, komentarz jest poprawny, ponieważ powinieneś unikać czegoś więcej niż 45 °. Aby wykonać kolano 90 °, użyj dwóch kolanek 45 ° z krótkim prostym odcinkiem między nimi. W rzeczywistości zrobiłeś to dobrze w swoim oryginalnym układzie.

Jednak ponownie musisz pokazać schemat , aby uzyskać bardziej znaczące opinie.

Energia zmagazynowana w aktywowanym elektromagnesie po wyłączeniu powoduje skoki napięcia na linii zasilającej. Twój mikrokontroler nie ma nawet kondensatora odsprzęgającego na swoich pinach zasilania, aby buforować stany przejściowe. Możesz chcieć dodać 1 lub 2 czapki ceramiczne 100nF blisko Vcc jako natychmiastową poprawę.

Proszę dostarczyć schemat do dalszej analizy.

Różni ludzie, w tym ja, wskazywali na potrzebę lepszego uziemienia i oddzielenia. Ale oto jak spróbuję naprawić twoją płytkę.

1) Zdobądź kilka czapek ceramicznych 0,1 uF 50V. Nie idź na wysokie napięcie. Na spodzie płytki przylutuj jeden od pinu 7 do pinu 8, a drugi od pinu 20 do pinu 22.

2) Wytnij ślad masy między R3 i R4. Wytnij ślad między źródłem Q1 i C2.

3) Używając małego przewodu (np. przewodu połączeniowego nr 26), połącz bolec uziemienia C1 ze stykiem 22 MCU, używając możliwie najkrótszego przewodu. Bez dużych pętli - poprowadź go prosto.

4) Używając znacznie większego przewodu, np. Nr 20, podłącz złącze R3 / Q1 do akumulatora - pin. Ponownie, zrób to tak bezpośrednio, jak to tylko możliwe, unikając umieszczania drutu na innych połączeniach lutowanych, a może użyj odrobiny 5-minutowego kleju epoksydowego lub gorącego kleju, aby utrzymać go na miejscu. Zasadniczo porównałbym twój ślad naziemny, który przebiega pod MCU.

Nie udzielam żadnych gwarancji, ale myślę, że to może dać ci szansę.

Wszystkie notatki aplikacyjne, z którymi się spotkałem do tej pory, stwierdzały, że umieszczenie oscylatora jak najbliżej pinów jest w zasadzie koniecznością.

Twój jest w zasadzie mile stąd. Jeśli to możliwe, umieściłbym je między MCU a złączem klawiatury.

Bieżąca ścieżka powrotna również powinna być możliwie jak najkrótsza i bezpośrednia. Które można skierować w ten sposób, gdy kryształ jest umieszczony między MCU a klawiaturą.

Nie wiem, na jakiej częstotliwości działa kryształ, jeśli jest to częstotliwość 32 kHz, może być w porządku, ale nadal bardzo zniechęcony.

Być może XTAL i C2 połączone na ziemi wspólnie z transitorem nie są dobrym pomysłem.

Nie widzę diody odrzutu w obwodzie, aby poradzić sobie z odrzutem spowodowanym przez wyłączenie cewki. Solenoid jest w zasadzie dużym cewką indukcyjną, a przepływający przez nią prąd będzie nadal płynął, dopóki ta energia nie zostanie rozproszona, gdy obwód spróbuje ją wyłączyć. Aby utrzymać przepływ prądu, cewka indukcyjna wytworzy duże napięcia. Pomyśl o świecach zapłonowych w starszych modelach samochodów. Ta energia, która jest wyrzucana z powrotem do twojego obwodu, spowoduje spustoszenie i może ostatecznie uwolnić dym. Umieść dużą diodę prądową i mały kondensator równolegle z obwodem zasilającym solenoid (dioda, kondensator i solenoid równolegle) Kondensator pochłonie część energii do momentu, gdy dioda zacznie przewodzić i wydłuży żywotność diody. Nie rób też zbyt dużego.