Wyjaśnijmy to sobie. Jeśli masz matrycę klawiaturową, używasz już mocy obliczeniowej, aby zastosować sekwencyjne napięcia logiczne do wierszy lub kolumn, a następnie odczytać kolumny lub wiersze z powrotem w celu określenia naciśniętego przycisku.

Tak więc za każdym razem, gdy otrzymasz „wynik”, tj. wykryjesz, że przycisk został naciśnięty, oznaczasz to zdarzenie jako „oczekujące”, a po pewnym czasie (10 do 20 ms) ponownie sprawdzasz, czy przycisk został naciśnięty oznaczone jako „oczekujące” można uznać za „rzeczywiste”.

Moim zdaniem, o ile więcej czasu przetwarzania to potrzebuje, jest bardzo mało w większym schemacie, a jeśli jesteś tak blisko limitu, przy którym może działać twój procesor, uzyskaj większy / szybszy procesor lub zwiększ prędkość zegara.

Używanie R i C może działać, ale we wszystkich przypadkach da "powolne" wyjście, które będzie musiało zostać wyzwolone przez Schmitta, aby oczyścić wolną krawędź do szybkiej krawędzi, która jest odpowiednia dla następującej logiki. Oczywiście możesz ujść na sucho, ale wtedy masz stałe rozwiązanie bez elastyczności.

Mając powyższe na uwadze, możesz również potrzebować kondensatorów z każdej linii matrycy do masy, aby uniknąć problemów z ESD / EMC.

Aby uzyskać najlepszą skuteczność odbicia, najlepiej byłoby mieć jedno R / C dla każdego przycisku.Jednak nadal powinieneś uzyskać przyzwoite wyniki z jednym na wiersz / kolumnę.Tylko zależy, jak bardzo jest to ważne.Jeśli chcesz to zrobić przy minimalnej ilości składników, dlaczego nie spróbujesz najpierw zrobić jednego na wiersz / kolumnę, a następnie wykonać kilka pomiarów i sprawdzić, czy wynik jest wystarczająco dobry dla Twojej aplikacji?

Jeśli wyniki nie są zgodne z oczekiwaniami, dodaj trochę na każdym przycisku, a następnie spróbuj ponownie.

Jako długoletni inżynier oprogramowania wbudowanego muszę powiedzieć, że twoje założenie, że usuwanie błędów odbierze trochę mocy obliczeniowej mojej aplikacji , jest po prostu błędne. To nigdy nie będzie prawdą dla żadnego kompetentnie napisanego oprogramowania.

Oczywiście usunięcie wymaga pewnego przetworzenia. Jednak przetwarzanie jest trywialne, a dla danych wejściowych użytkownika będzie się odbywać z tak małą szybkością aktualizacji, że będzie całkowicie pomijalna. Gdybyś potrzebował odbić wejścia z częstotliwością aktualizacji w dziesiątkach kHz, być może przetwarzanie odbicia byłoby znaczące, ale ludzkie naciśnięcie przycisków nie potrzebuje takiej rozdzielczości. W twoim przypadku próbkowanie 100 Hz byłoby z łatwością wystarczająco szybkie i prawie na pewno można by je obniżyć do poziomu 10 Hz bez poważnego wpływu na interakcję użytkownika.

Jeśli próbujesz przetwarzać dane wejściowe w głównej pętli sterującej działającej z częstotliwością dziesiątek kHz, oczywiście będzie to wysysać moc obliczeniową. Prawidłowym rozwiązaniem jest napisanie oprogramowania układowego, które jednak nie robi tego w ten sposób, a nie używanie rozwiązania sprzętowego do naprawiania anty-wzorca programowego. Odpowiednie użycie timerów i priorytetów przerwań zapewni Ci to, czego potrzebujesz.

Możesz zoptymalizować przetwarzanie, upewniając się, że odczyt z powrotem odbywa się w jednym porcie we / wy. Zakładając, że ustawiasz poziomy w kolumnach i odczytujesz wiersze, następnie bit-AND, bit-shift i bit-OR, aby zbudować 16-bitową wartość dla 16 pinów. XOR to z poprzednią 16-bitową wartością, a jeśli jest różna od zera, coś się zmieniło. Prostym algorytmem odbicia jest po prostu ustawienie licznika na wartość, jeśli piny zmienią stan, wybranie stanu, jeśli piny zachowały swój stan, a licznik jest równy zero, i zmniejszenie, jeśli nie jest to zero.

Oczywiście musisz sprawdzić, czy naciśnięto tylko jeden przycisk. Jeśli masz procesor ARM, ARM ma instrukcję raportowania liczby ustawionych bitów, co jest idealne do tego. Wspominam o dalszej optymalizacji.

Aha, istnieją układy scalone, które mogą odbijać się „automatycznie”, np.MC14490, nazywany Debouncer Switch.

Zapobiegnie to zużyciu mocy procesora, ale będzie kosztować dodatkowe okablowanie / miejsce na PCB.

Prawdziwe odbijanie wymaga dodania histerezy.Nie możesz tego zrobić z komponentami pasywnymi, np.rezystory i kondensatory.W tym miejscu pojawia się oprogramowanie lub rozwiązanie z aktywnymi komponentami (zatrzask).