Idealny induktor ma reaktancję bez żadnego oporu. Innymi słowy, rzeczywisty składnik jego impedancji wynosiłby zero. Strata mocy w postaci ciepła w cewce jest zatem równa zeru.

Doskonała cewka nie przedstawia impedancji dla stałego prądu (tj. DC), ale przeciwstawia się najmniejszej zmianie prądu. Żaden materiał nieprzewodzący nie może spełnić tego warunku, ponieważ musi mieć pewien opór.

W związku z tym idealny wzbudnik musiałby być wykonany z materiału nadprzewodzącego.

trywialnym poziomem byłaby oczywiście eliminacja jakiejkolwiek marnotrawstwa mocy poprzez ogrzewanie rezystancyjne cewki indukcyjnej. Poza tym wkracza się w sferę spekulacji: może być wiele zalet, ale także wyzwania projektowe.

Idealny lub doskonały induktor byłby / miał w mojej książce: -

• Zerowa rezystancja DC (chyba że wymaga cewki o zdefiniowanej charakterystyce szczytowej w obwodzie strojonym lub uzwojenia solenoidu, który naturalnie pasuje mając rezystancję DC)
• Zerowe straty w rdzeniu (straty prądów wirowych), chyba że wymaga się tłumika EMI
• Zerowa strata histerezy
• Liniowa, tj. wymagają nasycalnego dławika lub chcą stworzyć zniekształcenie trzeciej harmonicznej)
• Zero pojemności, a tym samym brak częstotliwości rezonansu własnego
• Brak zmiany L przy zmianach temperatury
• Nie punkt curie (wydaje mi się, że dotyczy rdzeni innych niż powietrzne), chyba że z założenia jest to potrzebne.
• Zerowy współczynnik dyskompozycji (brak zmiany przepuszczalności przy uderzeniu mechanicznym)
• Brak wycieku strumienia, chyba że budowanie transformatora.

Mamy nadzieję, że zobaczysz, że niektóre „idealne” lub doskonałe wymagania nie pasują do innych zastosowań.

Idealny induktor, na pierwszy rzut oka, miałby następujące cechy:

• seria zerowa rezystancji
• nieskończona przepuszczalność
• nieskończona gęstość strumienia nasycenia
• zerowa utrata rdzenia
• nieskończona objętość

Nie chciałbym jednak próbować przełączać jednego w regulatorze. Widoczne byłoby napięcie indukowane podczas załamania pola magnetycznego :)

„Idealna cewka indukcyjna” (lub „idealna cewka indukcyjna”) byłaby urządzeniem z dwoma zaciskami o następującej relacji napięcie - prąd:

\ $ v_L = L \ dfrac {di_L} {dt} \ $

Zwróć uwagę, że oznacza to, że napięcie na urządzeniu wynosi zero , gdy występuje stały (stały) prąd, więc koniecznie byłoby tak, że takie urządzenie mają zerową rezystancję, tj. nie rozpraszają energii, a jedynie ją przechowują lub dostarczają.

To naprawdę brak właściwości, takich jak na przykład rezystancja, pojemność i związane z tym ja -częstotliwość rezonansowa itp., która odróżnia idealny induktor od „zwykłego” induktora.

Idealny wzbudnik byłby prosty w tym, że miałby właściwość indukcyjności okres . Byłoby to z pewnością zaletą w obwodzie, ponieważ nie trzeba brać pod uwagę nieidealnych właściwości rzeczywistej, niedoskonałej cewki indukcyjnej.

Innymi słowy, „doskonały” cewka indukcyjna to fantazja. Nie istnieje poza abstrakcyjnym światem teorii obwodów idealnych.

Idealny induktor, który miałby 2 przewody połączone zerami, utrzymywałby przepływ prądu przez siebie na zawsze, prawda?Zakładając, że możemy zacząć od prądu.Niezależnie od wartości indukcyjności. Jednak jakakolwiek forma pomiaru spowodowałaby utratę energii i zmniejszenie prądu.

Działałby jak koło zamachowe obracające się w wolnej przestrzeni. Ciekawe, nieosiągalne rzeczy.